همه ی واژگانم را فرا میخوانم،باید برای تو تمام عجایب هفتگانه را یکجا جمع کنم،به قدر بنای شعری شاید!

چه بد بین باشم، چه خوش بین، کل لیوان خالیست ....

قاصدک یادت باشه ...... بهت بگم ....... بهش بگی ....... بهت بگه ...... بهم بگی ... که ..... د و س ت ت د ا ر م

قلب سرزمین عجیبیست! زیرا هم زادگاه عشق است هم آرامگاه آن

داستایوفسکی میگه : انسان موجودی ست که به همه چیز عادت میکند... با این تفاسیر من آدم نیستم که به نبودنت عادت نمی کنم.

واحد اندازه گیریِ فاصله "متر" نیست؛ "اشتـیـاق" است... مشتاقش که باشی، حتّی یک قدم هم فاصله ای دور است ...

این تو نیستی که مرا از یاد برده ای این منم که به یادم اجازه نمیدهم حتی از نزدیکی ذهن تو عبور کند ...صحبت از فراموشی نیست صحبت از لیاقت است

عشق یعنی اینکه تو به یکی بگی لباسشو دوس داری و اون هر روز همون لباسو بپوشه

داستان زندگی من قصه ایست که متن آن وجود توست و پایانش نبود توست

اگر می دانستی که چقدر تنهایم برایم اشک می ریختی و اگر می دانستی چقدر اشک می ریزم تنهایم نمی گذاشتی