همه ی واژگانم را فرا میخوانم،باید برای تو تمام عجایب هفتگانه را یکجا جمع کنم،به قدر بنای شعری شاید!

چه بد بین باشم، چه خوش بین، کل لیوان خالیست ....

قاصدک یادت باشه ...... بهت بگم ....... بهش بگی ....... بهت بگه ...... بهم بگی ... که ..... د و س ت ت د ا ر م

قلب سرزمین عجیبیست! زیرا هم زادگاه عشق است هم آرامگاه آن

داستایوفسکی میگه : انسان موجودی ست که به همه چیز عادت میکند... با این تفاسیر من آدم نیستم که به نبودنت عادت نمی کنم.

واحد اندازه گیریِ فاصله "متر" نیست؛ "اشتـیـاق" است... مشتاقش که باشی، حتّی یک قدم هم فاصله ای دور است ...

عشق یعنی اینکه تو به یکی بگی لباسشو دوس داری و اون هر روز همون لباسو بپوشه

این تو نیستی که مرا از یاد برده ای این منم که به یادم اجازه نمیدهم حتی از نزدیکی ذهن تو عبور کند ...صحبت از فراموشی نیست صحبت از لیاقت است

داستان زندگی من قصه ایست که متن آن وجود توست و پایانش نبود توست

اگر می دانستی که چقدر تنهایم برایم اشک می ریختی و اگر می دانستی چقدر اشک می ریزم تنهایم نمی گذاشتی

اگر می دانستی که چقدر تنهایم برایم اشک می ریختی و اگر می دانستی چقدر اشک می ریزم تنهایم نمی گذاشتی

از همه ی شما عزیزان معذرت میخوام که توی این مدت مطلب ندادم.سرم خیلی شلوغ بود.راستش نظر ندادن شما هم منو ملا سست کرده.خواهشا نظر بدید خب...

زندگی عکسی یادگاریست با مرگ که ناچاریم در آن لبخند بزنیم حتی به دروغ...

چشمانت زمین محبت بودند و من جاذبه اش را وقتی سیب درخت دلم افتاد فهمیدم . . .

رام من نمیشوند این واژه های حسود بگذار فریبشان دهم مینویسم دوستت ندارم اما تو بخوان........

داستــــانها دارم ، از دیاران که سفر کردم و رفتم بی تو . از دیاران که گذر کردم و رفتم بی تو ، . . . با تو می رفتم و تنهای تنها . . . و صبوری مرا کــوه تحسین می کرد...

رسم دنیــــا فراموشی است اما تــــوفراموش نکن کسی در لا به لای زمان بیاد تـــوست...

به دلم افتاده بود که امشب حتماً خوابت را می بینم ..... آنقدر خوشحال بودم که تا صبح خوابم نبرد

لاشه ی عاشقی ام سگ خور نامردی تو، آنقدر خون به دلم هست که هارت بکند

به اين خيـــــــــابـــــــــــــان بگو تـــــــــــــــمام نشود من ...... با تـــــــــــــــــو حرفها دارم....

هزاران نفر برای باریدن باران دعا می‌کنند غافل از آنکه خداوند با کودکی است که چکمه‌هایش سوراخ است.

نوازشم کن نتــــــــــــــــــــرس تنهايي واگير نداره ......

زخم که می خـوری ، مـزه مـزه اش کن! حـتمـا نمکش آشناست...

پیدا کردنت مشکل می شود وقتی میدانم دیر زمانیست همرنگ جماعت شده ای...

از «لــــوک خــــوش شـــانـــس» بـودن.... آخـرش تـنـهایـی سمـت غـروب رفتـنـو یـاد گــرفتــمـو بـس...

برای آرزوهای مرده ام سکوتی میکنم بلندتر از فریاد...

می گویند سرنوشت آدم به نامش بسته است کاش مادرم مرا تو می نامید

مهربانیت از دور چه نزدیک است و عجیب حس میکنم که جغرافیا دروغی تاریخی است

تنها در باران.... میان کوچه های غم زده ی این شهر غریب......... سراغ خانه ات را از کفشهایم گرفتم

من سبزترین واژه ملموس غروبم کاش در این وسعت سبز یکنفر درد مرا می فهمید

نوشته های رو شن مهمان اولین موج دریا هستند حکاکی های روی سنگ مهمان همیشگی تاریخ اند اما دوستان خوب ، حک شدگان رو قلبند ، و ماندگارانی جاویدان . . .

یادت باشد عشق بعدی را... قبل از مصرف ، خوب تکانش بدهید تا خاطراتش بریزد.

هرکه با احساس باشد، عاقبت خواهد شکست... این جواب سادگیست.

امشب به ميهماني تو مي‌آيم نه چشمان فريبنده‌ات را مي‌خواهم و نه لبان خيس تبدارت را مرا يك آغوش به وسعت دستانت كافيست دلم گرفته... غم‌هايم را بغل كن...

گاهی آدم دلش می خواهد کفش هاش را دربیاورد ، یواشکی نوک پا نوک پا از خودش دور شود ، بعد بزند به چاک، فرار کند از خودش...

دلم گرفـتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــهچرا کسی نظر نمیده؟

میله ها مرا هم به یاد زندان می اندازند اما تو بگو زندان کدام سمت میله ها نیست؟

آن ها که از در می آیند و می روند چهارپایان نجیب و ساکت تاریخ اند حادثه ها را تنها کسانی در زندگی آدمی آفریده اند که از پنجره ها بیرون جسته اند و... یا به درون پریده اند.

بيچاره قلوه سنگي که از دست کودکي به سوي پرنده اي پرتاب مي شود ...مانده بر سر دو راهي ... دل کودک را بشکند يا بال پرنده را ....

موخته ام كسی كه یادم نكرد! من یادش كنم... شاید او تنها تر از من باشد ...