زندگی عکسی یادگاریست با مرگ که ناچاریم در آن لبخند بزنیم حتی به دروغ...

چشمانت زمین محبت بودند و من جاذبه اش را وقتی سیب درخت دلم افتاد فهمیدم . . .

رام من نمیشوند این واژه های حسود بگذار فریبشان دهم مینویسم دوستت ندارم اما تو بخوان........

داستــــانها دارم ، از دیاران که سفر کردم و رفتم بی تو . از دیاران که گذر کردم و رفتم بی تو ، . . . با تو می رفتم و تنهای تنها . . . و صبوری مرا کــوه تحسین می کرد...

رسم دنیــــا فراموشی است اما تــــوفراموش نکن کسی در لا به لای زمان بیاد تـــوست...

به دلم افتاده بود که امشب حتماً خوابت را می بینم ..... آنقدر خوشحال بودم که تا صبح خوابم نبرد

لاشه ی عاشقی ام سگ خور نامردی تو، آنقدر خون به دلم هست که هارت بکند

به اين خيـــــــــابـــــــــــــان بگو تـــــــــــــــمام نشود من ...... با تـــــــــــــــــو حرفها دارم....

هزاران نفر برای باریدن باران دعا می‌کنند غافل از آنکه خداوند با کودکی است که چکمه‌هایش سوراخ است.

نوازشم کن نتــــــــــــــــــــرس تنهايي واگير نداره ......

زخم که می خـوری ، مـزه مـزه اش کن! حـتمـا نمکش آشناست...

پیدا کردنت مشکل می شود وقتی میدانم دیر زمانیست همرنگ جماعت شده ای...

از «لــــوک خــــوش شـــانـــس» بـودن.... آخـرش تـنـهایـی سمـت غـروب رفتـنـو یـاد گــرفتــمـو بـس...

برای آرزوهای مرده ام سکوتی میکنم بلندتر از فریاد...

می گویند سرنوشت آدم به نامش بسته است کاش مادرم مرا تو می نامید

مهربانیت از دور چه نزدیک است و عجیب حس میکنم که جغرافیا دروغی تاریخی است

تنها در باران.... میان کوچه های غم زده ی این شهر غریب......... سراغ خانه ات را از کفشهایم گرفتم

من سبزترین واژه ملموس غروبم کاش در این وسعت سبز یکنفر درد مرا می فهمید

نوشته های رو شن مهمان اولین موج دریا هستند حکاکی های روی سنگ مهمان همیشگی تاریخ اند اما دوستان خوب ، حک شدگان رو قلبند ، و ماندگارانی جاویدان . . .

یادت باشد عشق بعدی را... قبل از مصرف ، خوب تکانش بدهید تا خاطراتش بریزد.

هرکه با احساس باشد، عاقبت خواهد شکست... این جواب سادگیست.

امشب به ميهماني تو مي‌آيم نه چشمان فريبنده‌ات را مي‌خواهم و نه لبان خيس تبدارت را مرا يك آغوش به وسعت دستانت كافيست دلم گرفته... غم‌هايم را بغل كن...

گاهی آدم دلش می خواهد کفش هاش را دربیاورد ، یواشکی نوک پا نوک پا از خودش دور شود ، بعد بزند به چاک، فرار کند از خودش...

دلم گرفـتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــهچرا کسی نظر نمیده؟

میله ها مرا هم به یاد زندان می اندازند اما تو بگو زندان کدام سمت میله ها نیست؟

آن ها که از در می آیند و می روند چهارپایان نجیب و ساکت تاریخ اند حادثه ها را تنها کسانی در زندگی آدمی آفریده اند که از پنجره ها بیرون جسته اند و... یا به درون پریده اند.

بيچاره قلوه سنگي که از دست کودکي به سوي پرنده اي پرتاب مي شود ...مانده بر سر دو راهي ... دل کودک را بشکند يا بال پرنده را ....

موخته ام كسی كه یادم نكرد! من یادش كنم... شاید او تنها تر از من باشد ...

طاق شد طاقتم ای دوست، ملامت بگذار که به اندک سخنی می شکند قلب رقیق . . .

حواس فاصله ها را پرت کرده ام بیا...

میدونی سخت ترین لحظه زندگی چیه ؟! وقتی بفهمی برای کسی که تموم زندگیته فقط یه تجربه بودی...

به ابرها بگویید : گاهی باران ، تن زخمی خاک را نوازش نمیکند .. فقط زخمهایش را عمیقتر میکند

چه بد بین باشم، چه خوش بین، کل لیوان خالیست ...

بیا بنشین روبروی من روبروی این کاغذ خالی! با هر ژستی که دوست داری ... مدل من باش! نه، نقاش نبودم و نیستم! نمی‌خواهم تو را نقاشی کنم! می‌خواهم بنویسمت...

عشق این است که تو با صدای من سخن بگویی و با چشمان من ببینی و هستی را با انگشتان من کشف کنی

به تو می اندیشم بی هیچ بهانه ای.شاید معنی دوست داشتن همین باشد....

من به این 2 تا جمله خیلی اعتقاد دارم شما چطور؟ 1: زندگی به دو نیم است نیمه ی اول به انتظار نیمه ی دوم و نیمه ی دوم در حسرت نیمه ی اول. 2: عشق صدای سازگار است و بلای ماندگار .

آتشی روشن کرده ام ، و عهد بسته ام تا خاموش شدنش، برایت دعا بخوانم . تمام کارهایت رو به راه خواهند شد چرا که من... هیزمی دیگر در شومینه انداخته ام

گاهی گمان نمیکنی ولی میشود ، گاهی نمی شود که نمی شود! گاهی هزار دوره دعا بی اجابتست! گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود! گاهی گدای گدایی و بخت یار نیست! گاهی تمام شهر گدای تو می شود

دهان که به سخن باز کرد بوی رفتن را احساس کردم ! و من چه کودکانه فکر می کردم با آدامس نعنایی می شود سرنوشت را تغییر داد..