تو کیستی؟ هان!!؟! یادم آمد... ... تو همانی که روزی با پاهایت آمدی و نماندی و رفتی!!! و من... من همانم که روزی با دلم آمدم و ماندم و ماندم

به او گفتم: غمگین ترین ترانه را برایم بسرا. چشمانش رابست و آرام آرام گریست...

چشمهای بارانیت بهانه ی ماندنم شده چقدر دنیای بزرگ من در سادگی تو کوچک است باران را دوست دارم ببار....

فقـط بگو ، چگونه رفتن و نبودنت را باور کنم ؟ ؟ وقتی آغوش من هنــــــوز ..... بوی بودن ات را میدهد

صبحگاهان,وقتی آفتاب در حال روشن کردن روز است من بیدارم و اولین فکرم تویی, شبانگاهان در تاریکی به درختان خیره می شوم,مجذوب این آرامش مطلق می شوم و آخرین فکرم تویی.آیا تو نیز اینگونه ای؟

نگران نباش نمی شود دوستت نداشت, لجم هم که بگیرد از دستت, دفترچه ی خاطراتم پر از فحش های عاشقانه میشود!

دنیا آنقدر کوچک هست که نشود فاصله را ناشی از بعد مسافت دانست،ما دور نیستیم،دوری میکنیم

هیچ کس منتظر خواب تو نیست،که پایان برسد لحظه ها می آیند سال ها می گذرند و تو در قرن خودت می خوابی هیچ پروازی نیست برساند ما را به قطار دگران مگر اندیشه و علم،مگر انگیزه و عشق مگر آیینه و صلح و تقلا و تلاش...

از وقت های تنهایی ام چه بادبادک ها ساخته ام رها در آسمان با نخی به دست باد

ماهی ها چقدر اشتباه می کنند،قلاب علامت کدامین سوال است که بدان پاسخ می دهند؟ آزمون زندگی ما پر از قلاب هایست که وقتی اسیر طعمه اش میشویم تازه می فهمیم ماهی ها بی تقصیرند